Amming og jobbing - det evige ordskiftet

NRK2 har hatt debatt om amming - med dei erfarne ammarane Audun Lysbakken (SV) og Knut Hareide (KrF), flankert av Gro Nylander og Elisabeth Skarsbø Moen.

Debatten dreidde fort inn på amming og jobb. Lysbakken har (i følge Dagbladet, eg har ikkje lese boka hans) skrive at "mors mulighet til å komme raskt tilbake i jobb" er ein grunn til å slutte å amme. Hareide meiner "barneministeren prioriterer produksjon, karriere og arbeidsliv foran barnas beste".

Men korfor blir dette eit spørsmål om amming og jobb? Det er tydeleg at desse mennene ikkje har erfaring med det. Kvinner som vel - for det er for dei aller fleste eit reelt val - å gå tilbake til jobb få månader etter fødselen vil i dei fleste tilfelle fortsette å amme sjølv om dei jobbar (dersom dei amma når dei byrja jobbe, vel å merke). Desse kvinnene har jobbar det er mogleg å kombinere med amming, dei har fridom til å ta ammefri, dei har fleksibilitet til å planlegge arbeidsdagen, -veka og -månaden sin. Det er ikkje denne gruppa som slutter å amme fordi dei går tilbake til jobb. Tvert om, dei tilhøyrer sannsynlegvis den gruppa kvinner som ammer lengst.


Om det er for mykje ammepress er ein eigen diskusjon. Om storkapitalens morsmjølkssubstitutt er like god ernæring som morsmjølk i Noreg er ein annan, og ein tredje er korvidt familien skal få velge heilt fritt kordan det offentleg finansierte godet foreldrepermisjon skal fordelast. Men ingen av dei diskusjonane har noko med korvidt ammande mødre kan gå tilbake til jobb 3 månader etter fødselen, eller korvidt jobbande mødre kan amme. For det kan dei. Begge delar.