Den slemme mammaen har blitt ammehjelper!

Jaja, då har eg blitt godkjend som ammehjelper hos Ammehjelpen. Kven skulle trudd det for 8-9 månader sidan? :-) (Då var eg ikkje ein gong kvalifisert. Kravet er at ein må ha amma, og det hadde eg ikkje då.) Men som nokon sa på eit forum - det er eit fåtal som har ein heilt uproblematisk ammestart, og det er sjelden dei som blir ammehjelpere.

Men korfor gjer eg dette? Motivasjonen min er vel todelt. Det eine er at eg ivrer for at alle som VIL amme skal få den hjelpa dei treng til det. I løpet av det siste året har eg sett veldig mange som ser ut til å ha god kunnskap om amming og barseltid, men så dukker det plutseleg opp eit hôl, dei snubler i det og så er det slutt på amminga. Eg skulle ynskje fleire av dei hadde fått hjelp når dei trong det, og håper å kunne bidra med mitt. I tillegg har eg erfaring med pumping som eg håper å få brukt, og ikkje minst har eg etablert amming av "eldre" (11 veker) barn, eit emne eg aldri klarte å finne noko informasjon om då eg trong det.

Den andre delen av motivasjonen min er den akademiske. Eg las mykje om amming før og etter fødselen, litteratur over heile spekteret frå enkle brosjyrer til artiklar i medisinske tidsskrift. Eg hadde nok kunnskap over gjennomsnittet då Ada vart født, og i månadene etterpå fekk enno meir kunnskap og kunne vel nesten gå for å vere litt nerdete. Som akademikar vil eg gjerne ha papir på at eg kan dette, så då passa det jo fint å bli ammehjelper :-) ("Papirkravet" er ikkje veldig høgt, men eg har iallfall vist at eg har gode kunnskaper om amming og ammerettleiing.)

Så om du skulle lure på noko om amming, eller kjenne nokon som lurer på noko, så er det berre å ta kontakt. Og skulle eg bli for valdsam i min iver etter å fremje amming så er det lov å seie frå. Det er trass alt ikkje politihøgskulen eg har tatt.